ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΚΠΑ
Γεννήθηκα στην Έδεσσα το 1960, ασκώ την Γενική Χειρουργική από το 1995, οι μεταπυχιακές μου σπουδές έγιναν σε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία της Αθήνας(Πανεπιστημιακή Χειρουργική Ιπποκτάτειου Νοσοκομείου Αθηνών) και του Λονδίνου (St’ Georges Hospital και King’s College Hospital).
Ασκώ όλο το φάσμα των επεμβάσεων της Γενικής Χειρουργικής με ιδιαίτερη ενασχόληση στις χειρουργικές παθήσεις του παχέος εντέρου και ορθού και τις χειρουργικές παθήσεις του πρωκτικού δακτυλίου.
ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΟΠΑΘΕΙΑ
Οι αιμορροΐδες είναι φυσιολογικές ανατομικές δομέςτου ορθοπρωκτικού σωλήνα. Σε πολλά άτομα το μέγεθός τους αυξάνεται καιπροκαλούν χρόνια συμπτώματα στον πρωκτικό δακτύλιο, κυρίως κατά τη στιγμή τηςαφόδευσης. Ταξινομούνται σε 4 στάδια, από αυτά το 3ο και το 4οείναι χειρουργικά στάδια, αφού η βασική θεραπεία είναι η χειρουργική. Τοσυνηθέστερο σύμπτωμα που οδηγεί στο χειρουργείο είναι η αιματοχεσία, δηλαδήφρέσκο κόκκινο αίμα στις κενώσεις. Πληθώρα τεχνικών υπάρχει για τηναντιμετώπιση της αιμορροιδοπάθειας, ωστόσο σε προχωρημένα στάδια τα καλύτερακαι μόνιμα αποτελέσματα, δίνει κάποια μέθοδος χειρουργικής αφαίρεσης. Απαιτείται νοσηλεία για μισή ή μια μέρα.Μετεγχειρητικά ακολουθείται ειδική φροντίδα και περιποίηση της περιοχής,σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα χειρουργού.
ΡΑΓΑΔΑ ΤΟ ΠΡΩΚΤΙΚΟΥ ΔΑΚΤΥΛΙΟΥ
Είναι επώδυνη πάθηση του πρωκτικού δακτυλίου.Βασικό σύμπτωμα είναι ο πόνος κατά τις κενώσεις που κρατάει από λίγα λεπτά,μέχρι και μερικές ώρες. Επίσης σοβαρή δυσκοιλιότητα και λίγο φρέσκο κόκκινοαίμα στο χαρτί της τουαλέτας. Η νόσος σταδιοποιείται σε 5 στάδια. Το 2οέως και το 5ο είναι χειρουργικά στάδια. Η πλάγια σφιγκτηροτομή,είναι επέμβαση εκλογής. Η επέμβαση είναι εύκολη ,γίνεται με γενική νάρκωση,απαιτείται μία ημέρα νοσηλείας. Επιπλοκές της ραγάδας είναι το πρωκτικόαπόστημα και τα πρωκτικά συρίγγια
ΚΥΣΤΗ ΚΟΚΚΥΓΟΣ
Λέγεται και τριχοφωλεακή κύστη. Είναι πάθηση τηςμεσογλουτιαίας πτυχής. Υπάρχουν πολλές τεχνικές για την αντιμετώπιση της νόσου.Ανάλογα με το τοπικό πρόβλημα η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία ή και μεγενική νάρκωση σε βαρύτερες περιπτώσεις
ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗ
Η συμπωματική χολολιθίαση, έχει ένδειξη διαχειρουργική επέμβαση. Η ασυμπτωματική χολολιθίαση σε άτομα με καλή γενικήκατάσταση ή σε μικρές ηλικίες καλό είναι να αντιμετωπίζεται χειρουργικά γιααποφυγή σοβαρών επιπλοκών. Οι επιπλοκές της χολολιθίασης είναι η οξείαχολοκυστίτιδα, και η οξεία παγκρεατίτιδα, καταστάσεις που μπορεί ναδημιουργήσουν άλλες σοβαρές επιπλοκές από τις οποίες μπορεί να κινδυνεύσει καιη ζωή του ασθενούς. Η χολοκυστεκτομή γίνεται σήμερα με λαπαροσκοπική τεχνική,ενώ σοβαρές επιπλοκές αντιμετωπίζονται με ανοιχτή χειρουργική
ΚΗΛΕΣ
Οι συνηθέστερες κήλες του κοιλιακού τοιχώματοςείναι οι βουβωνοκήλες, η ομφαλοκήλη, οι μετεγχειρητικές κήλες και η μηροκήλη. Ηεμφάνιση κήλης πρέπει να ακολουθείται από χειρουργική επέμβαση για αποφυγή σοβαρώνεπιπλοκών. Η αντιμετώπιση σε αρχικά στάδια έχει άριστα αποτελέσματα και μικρόκίνδυνο υποτροπής. Οι τεχνικές αντιμετώπισης ποικίλουν, ανάλογα με τηνπερίπτωση οι κήλες αντιμετωπίζονται χειρουργικά με πλαστικές αποκατάστασης τουκοιλιακού τοιχώματος και με την τοποθέτηση ειδικών πλεγμάτων. Η επέμβαση πρέπεινα γίνεται σε απόλυτα άσηπτο περιβάλλον. Η λοίμωξη του πλέγματος είναι ησημαντικότερη επιπλοκή που συνοδεύεται από μεγάλη νοσηρότητα και πολλές φορέςεπανεπέμβαση
ΝΕΟΠΛΑΣΙΕΣΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΥ
Οι συνηθέστερες είναι τακαρκινώματα. Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι οι αλλαγές στιςεντερικές συνήθειες, η απώλεια αίματος, οι βλεννώδεις κενώσεις κα οτεινεσμός(τάση για αφόδευση ,χωρίς να ακολουθείται από κένωση). Η διάγνωσηγίνεται ενδοσκοπικά. Η νόσος σταδιοποιείται σε στάδια με βάση τον απεικονιστικόέλεγχο. Η χειρουργική επέμβαση είναι η βασική θεραπεία που σχετίζεται μεεπιβίωση. Ο χειρουργός θα καθορίσει το είδος της επέμβασης και τυχόνεναλλακτικές θεραπείες που θα πρέπει να γίνουν μετά ή πριν την χειρουργικήεπέμβαση. Η μετεγχειρητική ανάρρωση διαρκεί συνήθως 4-7 ημέρες. Ο ασθενήςενημερώνεται πριν την επέμβαση για το είδος της επέμβασης και ενδεχόμενεςεπιπλοκές.
ΟΞΕΙΑ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΤΙΔΑ
Είναι σοβαρή πάθηση του παχέος εντέρουπου οφείλεται σε ρήξη των εκκολπωμάτων.Η κατάσταση αυτή ονομάζεται επιπλεγμένηεκκολπωματίτιδα. Τα εκκολπώματα είναι μικρές φούσκες στο τοίχωμα του παχέοςεντέρου και τις περισσότερες περιπτώσεις είναι ασυμπτωματικά. Η νόσοςσταδιοποιείται σε τέσσερα στάδια ανάλογα ανάλογα με το βαθμό της περιτοναϊκήςδιαμόλυνσης. Το τρίτο και τέταρτο στάδιο είναι επείγουσες καταστάσεις,απαιτείται επείγον χειρουργείο για τη διάσωση του ασθενούς από σηπτικό Shock. Το πρώτο και δεύτερο στάδιο αντιμετωπίζονταισυντηρητικά. Αξιολογείται το στάδιο και η λοίμωξη και ακολουθεί εκλεκτικήχειρουργική επέμβαση. Η αντιμετώπιση τις νόσου πολλές φορές γίνεται σε φάσειςμε περισσότερα από ένα χειρουργεία. Η νόσος παρουσιάζει μεγάλη νοσηρότητα καιθνησιμότητα. Η νόσος δημιουργεί πολλές επιπλοκές που πρέπει να αντιμετωπίζονταιπολλές φορές χειρουργικά. Ο αριθμός των επεισοδίων, η ηλικία, η γενικήκατάσταση του ασθενούς και συνυπάρχουσες επιπλοκές, λαμβάνονται σοβαρά υπόψηγια την αντιμετώπιση της νόσου.
ΟΓΚΟΙ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ
Μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθειςοντότητες. Οι κακοήθειες διαγιγνώσκονται συνήθως σε προχωρημένο στάδιο και ταθεραπευτικά αποτελέσματα είναι πτωχά, με οποιαδήποτε μέθοδο θεραπείας.Τα βασικάσυμπτώματα είναι το κοιλιακό άλγος, η απώλεια βάρους και ο αποφρακτικόςίκτερος. Οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι θεραπευτικού τύπου ή καιπαρηγορητικού τύπου επεμβάσεις
ΝΕΟΠΛΑΣΙΕΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ
Αποτελούνται από καλοήθεις ή συνήθως κακοήθειςοντότητες. Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι η δυσφαγία, οι έμμετοι, η απώλειαβάρους και το κοιλιακό άλγος. Οι χειρουργικές επεμβάσεις ανάλογα με το στάδιοείναι ριζικές ή παρηγορητικού τύπου.
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣΤΟΥ
Πρόκειται για καλοήθεις ή και κακοήθειςοντότητες. Η κλινική διάγνωση, ο απεικονιστικός έλεγχος και η βιοψία τηςβλάβης, θέτουν τη σωστή διάγνωση και τον τρόπο χειρουργικής αντιμετώπισης. Σεπερίπτωση αδενοκαρκινώματος και σε χειρουργικά στάδια της νόσου, η χειρουργικήεπέμβαση απευθύνεται στο μαστό ή και στην περιοχή της μασχάλης. Οι εναλλακτικέςθεραπείες, ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, παίζουν σημαντικό ρόλο στηναντιμετώπιση της νόσου
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ.
Οι συνηθέστερες χειρουργικές παθήσειςείναι η οζώδης βρογχοκήλη και τα καρκινώματα του θυρεοειδούς αδένα. Τασυνηθέστερα καρκινώματα είναι τα θυλακιοκυτταρικά. Η χειρουργική αφαίρεση και ηραδιοθεραπεία προσφέρουν σχεδόν πάντα πλήρη ίαση. Η συνηθέστερη εγχείρηση ουεκτελείται στον θυρεοειδή αδένα ,είναι η ολική θυρεοειδεκτομή με μόνιμηορμονική υποκατάσταση μετεγχειρητικά.
ΚΙΡΣΟΙ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ
Προσβάλλονται οι επιφανειακές φλέβεςτων κάτω άκρων, οι οποίες και διατείνονται. Προσβάλλονται πολλές φορές καιμικρές ηλικίες. Η χειρουργική επέμβαση γίνεται για αισθητικούς λόγους ή ότανυπάρχουν συμπτώματα
ΟΞΕΙΑ ΚΟΙΛΙΑ
Πρόκειται για καταστάσεις που πρέπει νααντιμετωπισθούν χειρουργικά όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί κινδυνεύει η ζωήτου ασθενούς. Πρόκειται συνήθως για περισφιγμένες κήλες, διατρήσεις τουπεπτικού συστήματος, παραμελημένες μορφές οξείας σκωληκοειδίτιδας, η οξείαχολοκυστίτιδα, ο αποφρακτικός ειλεός και οξεία ισχαιμία λεπτού ή και παχέος εντ